PRK

• فروردین ماه 1395
• اطلاعات درمانی PRK
• دکتر رامین دانشور

لیزیک برای چند دهه است که در درمان نزدیک بینی، دوربینی و آستیگماتیسم استفاده می‌شود. در این روش جراح به کمک یک تیغه بسیار دقیق موسوم به میکروکراتوم، یک لایه سطحی از قرنیه (موسوم به فلپ) که حدود 20 تا 25% ضخامت قرنیه است را برش می‌زند. این فلپ از یک سمت به باقی‌مانده قرنیه متصل می‌ماند و کاملا جدا نشده است. لیزر اگزایمری که توسط رایانه کنترل می‌شود در مرحله بعدی بافت زیرین قرنیه را تراش می‌دهد و بازآرایی می‌کند. بعد از پایان کار لیزر، جراح فلپ برداشته شده را به سر جای اولیه خود بر می‌گرداند. به این ترتیب ناراحتی بیمار کاهش می‌یابد و بهبود تسریع می‌شود. در روش فمتولیزیک از یک لیزر فمتوسکند برای برداشتن فلپ استفاده می‌شود که نسبت به میکردکراتوم دقت بسیار بالاتری دارد و لایه ظریف‌تر و یکنواخت‌تری را بر می‌دارد؛ در نتیجه سرعت بهبود دید و میفیت دید اولیه بهتر است و خطر عوارض تا حدودی کاهش پیدا می‌کند. البته با توجه به اینکه لیزر فمتوسکند نیازمند ابزار جداگانه‌ای است هزینه جراحی مقداری بیشتر است. لیزیک تا حدودی شبیه PRK است، زیرا در هر دو روش از لیزر اگزایمر برای بازآرایی قرنیه استفاده می‌شود. با این حالف از انجا که جراح در لیزیک فلپ ملتجمه را درست می‌کند، دز این روش لایه سطحی قرنیه موسوم به ائی‌تلیوم و بخش سطحی لایه میانی قرنیه موسوم به استروما حفظ می‌شود. در نتیجه سطج چشم در جراحی لیزیک سریعتر از PRK ترمیم می‌شود. اکثر بیماران در روز اول پس از جراحی دید خوبی خواهند داشت. علاوه بر آن، بیماران درد و ناراحتی کمتری خواهند داشت. لیزیک به ابزارهای بیشتری از PRK نیاز دارد و برای استفاده از میکروکراتوم و تهیه فلپ هم دقت بیشتری مورد نیاز است. لیزیک یک جراحی محسوب می‌شود و مانند سایر جراحی‌ها خطرات و عوارض بالقوه خود را دارد. در بخش بعدی به طور خلاصه به عوارض اصلی اشاره شده است تا بتوانید به طور آگاهانه در مورد این جراحی تصمیم بگیرید. هر بیماری باید شانس عوارض احتمالی را در مقابل فواید جراحی بسنجد و سپس در مورد جراحی تصمیم بگیرد. مطالعات متعددی نشان داده‌اند که خطر کدورت قرنیه در لیزیک به مراتب کمتر از PRK است. کدورت قرنیه که توسط چشم پزشک در معاینه با دستگاه اسلیت لامپ تشخیص داده می‌شود در نتیجه پاسخ ترمیمی سطح قرنیه پس از برخورد اشعه لیزر ایجاد می‌شود. چشم پزشک در معاینه با دستگاه می‌تواند شدت کدورت را درجه بندی کند، اما تجربه بینایی بیمار از کدورت ایجاد شده می‌تواند کاملا متفاوت باشد. کدورت قرنیه را با تاری دید که برخی از بیماران ممکن است در شب یا نور کم تجربه کنند، نباید اشتباه گرفت. کاهش دید شبانه یا دید در نور کم با نشانه‌هایی مانند دیدن هاله در اطراف منابع نوری، خیره شدن چشم در نو و دیدن اشعه‌های نوری در اطراف منابع نور همراه است. در گذشته عوارض دیگری هم در جراحی لیزیک گزارش شده بود که به صورت ایجاد زخم قرنیه و لک قرنیه، تورم قرنیه، افتادگی پلک، عدم تحمل عدسی‌های تماسی، و ناراحتی دائمی بود؛ این عوارض عمدتا در زمان جراحی ایجاد می‌شدند و با فناوری میکروکراتوم و ابداع روش‌های جدیدتر مانند فمتولیزیک این عوارض به مقدار قابل توجهی کاهش یافتند. انتظار می‌رود که با پیشرفتهای اخیر صورت گرفته در فناوری‌های لیزری این عوارض در آینده کاهش بیشتری هم پیدا کنند.